BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS ?

Προφήτης...

Κάποιοι από σας με φώναζαν μονόχνωτο, μεθυσμένο με την ίδια μου τη μοναξιά.
Λέγανε: «πιάνει κουβέντα με τα δέντρα του δάσους κι όχι μ’ ανθρώπους.
Στις κορυφές των λόφων κάθεται μονάχος κοιτάζοντας από ψηλά την πόλη μας».
Είναι αλήθεια ότι ανέβηκα στους λόφους και περπάτησα σε τόπους απόμερους.
Πώς αλλιώς θα μπορούσα να σας δω, αν δε βρισκόμουνα σε μεγάλο ύψος ή σε μακρινή απόσταση;
Πώς μπορεί κάποιος να είναι αληθινά κοντά, αν δε βρεθεί μακριά;
Και κάποιοι άλλο από σας μιλούσαν μέσα μου, όχι με λόγια, λέγοντας:
«ξένε, ξένε, εραστή τους απρόσιτου ύψους, γιατί για κατοικία σου έχεις τις κορφές, εκεί που χτίζουν φωλιές οι αετοί;
Γιατί αναζητάς το ανέφικτο;

μες στη μοναξιά των ψυχών τους τέτοια ήταν τα λόγια τους.
Μα αν βαθύτερη ήταν η μοναξιά τους, τότε θα ήξεραν ότι δεν έψαχνα τίποτε παραπάνω από το μυστικό της χαράς και του πόνους σας.
Κι ότι κυνηγούσα τους ανώτερους εαυτούς σας που βαδίζουν στα ουράνια.
Μόνο που ο κυνηγός ήταν και το θήραμα.
Καθώς πολλά από τα βέλη που το τόξο μου πετούσε, προορισμό τους είχαν μόνο το δικό μου στήθος.
Και ο ουράνιος ταξιδευτής την ίδια στιγμή σερνάμενο ερπετό ήταν.
Γιατί την ώρα που τα φτερά μου στον ήλιο απλώνονταν, χελώνα στη γη ήταν η σκιά τους.
Κι εγώ ο πιστός ήμουν, επίσης, και δύσπιστος.
Γιατί συχνά τα δάχτυλα έβαλα στην ίδια την πληγή μου, ώστε μεγαλύτερη να γίνει η πίστη μου σ’ εσάς και πιότερη η γνώση.
Με τούτη την πίστη και τη γνώση έρχομαι να δηλώσω.
Δεν είστε μες στα σώματα εγκλωβισμένοι, μήτε περιορισμό κανένα έχετε από τα σπίτια σας ή τα χωράφια.
Αυτό που είστε για κατοικία έχει το βουνό και οδηγό στην περιπλάνηση τον άνεμο.
Δε σέρνεται κάτω απ’ τον ήλιο για να ζεσταθεί, μήτε σκάβει τρύπες σκοτεινές για την ασφάλειά του.
Μα είναι ελεύθερο, ένα πνεύμα που περιβάλλει ολόκληρη τη γη και εισδύει στον αιθέρα.
Αν ασαφή ακούγονται τα λόγια μου κι αόριστα, μην ψάξετε για ερμηνείες.
Η ασάφεια και η αοριστία είναι η αρχή των πάντων, μα όχι και το τέλος τους.
Και θα προτιμούσα στη μνήμη σας να με κρατήσετε σαν αρχή.


Γκιμπράν

απόσπασμα από τον Προφήτη




Under Water! What a beauty...

Το πιο δυνατό όπλο μας...

Είμαι καλός,
Εργατικός,
Ανεκτικός,
Δίκαιος,
Ήρεμος…
Διαβάζω,
Ερωτεύομαι,
Δεν κλέβω ή ίσως κλέβω λίγο, τους κλέφτες όμως…
Πληρώνω τους φόρους μου,
Αλλά ρε παιδιά φτάνει πια, μην τα θέλετε όλα δικά σας,
Και μη με πηδάτε με αυτή την συμπεριφορά σας!
Θα επαναστατήσω, δεν είμαι Άγιος…
Άνθρωπος είμαι και εγώ,
ρεμάλι στο πάτο της ψυχής μου…
θα με αναγκάσετε να φτάσω εκεί κάτω και ας υπάρχει σκοτάδι.
Μην με κάνετε να φερθώ σαν αλήτης!!!
Σας το έλεγα πάντα οπλοφορώ,
με όπλο το μυαλό μου…
αλλά δεν με πιστεύατε…
Α ρε μύγες, μυγοπαγίδα που θέλετε…
Φύλακες των φυλάκων, στις φυλακές να μπείτε!
Ήρθε η σειρά σας
SeaWavesStorm - Νικόλας Κ.

Πίστη...

Ο καθένας από εμάς ζει την δική του
ιστορία μέσα στο δωμάτιο του σπιτιού του,
μέσα στην πόλη του, στο χωριό του,
όλοι δείχνουμε καλά , αλλά δεν είμαστε καλά.
Θέλουμε να λέμε την αλήθεια αλλά ούτε αυτό γίνεται,
προσποιούμαστε ότι είμαστε χαρούμενοι αλλά δεν είμαστε,
ψάχνουμε την ευτυχία, αλλά σχεδόν πάντα
αποδεικνύεται ότι την ψάχνουμε
σε λάθος σημείο και σε λάθος στιγμή…
είμαστε ευκολόπιστοι γιατί είμαστε αδύναμοι στην ψυχή μας,
και πάντα πιστεύουμε ότι ο άλλος θα μας προστατεύσει,
αλλά δεν κάνουμε την σκέψη ότι και ο άλλος,
ένα θνητός ‘’θεός’’ είναι, που προσπαθεί να στηρίξει εμάς
για να φανεί μεγάλος και δυνατός στα μάτια μας,
για να μας εντυπωσιάσει δηλαδή!
Η ψυχή μας έχει μέσα την σοφία
αλλά το κορμί μας,
η σάρκα μας με τα ένστικτά της είναι φορές που μας συνθλίβει!
Ας καταλάβουμε την θέση μας στον κόσμο
ας δεχτούμε επιτέλους τις αποφάσεις μας!
Οι αποφάσεις που πήραμε ήταν επιλογές μας!
Πάντα υπάρχει επιλογή!
Οι επιλογές μας είναι το μέσο με το οποίο προχωρούμε
πάνω στο μονοπάτι που ονομάζουμε ζωή…
Σε αυτό υπήρχε σίγουρα μια αρχή, η γέννηση μας,
καθώς το διανύουμε περνάμε από γέφυρες
που άλλοτε τρίζουν άλλοτε όχι.
Οι γέφυρες αυτές συνδέουν τις επιλογές μας,
το υλικό που τις δένει είναι η λογική και τα συναισθήματα μας!
Πίστη στον εαυτό μας,
πίστη ότι η αγάπη κάνει θαύματα,
πίστη στην αλληλοϋποστήριξη,
πίστη ότι η πίστη σε κάτι μας κάνει πιο δυνατούς!

ΜΙα εποχή στην κόλαση...

[...Ό,τι σπάρθηκε την εποχή της σκέψης,
ανεβαίνει προς τον ουρανό.
Και σπαράζει.
Έχει ειπωθεί• Μη φανερώσεις στον όχλο πόσο του μοιάζεις. Γιατί θα πει , μονάχα εσύ πως την προκάλεσες και την αηδία και
τη μοναξιά. Και την εξάπλωσες εσύ.. Δεν πάω πουθενά λοιπόν.
Μα δείτε: αν φύγω, αυτή,
θα είναι η πράξη
της αθωότητας μου.
Που στέρεψε.
Της αιδούς. Που εδώ,
σας αποχαιρετά.
Εμπρός λοιπόν! Η έρημος, ο σταυρός μου,
 η άνοια,
Η οργή!
Σε ποιόν να πουληθώ;
Ποιο κτήνος να λατρέψω ποια καρδιά να θρυμματίσω;
Ποιο εικόνισμα να βεβηλώσω;
Ποιο ψέμα να κάνω θρησκεία μου;
ποιο αίμα να ξεπλύνει τα πόδια μου;
Όμως, ας δούμε τα πράγματα αντικειμενικά.
Η ζωή, είναι σκληρή. Η αποκτήνωση, εύκολη. Λοιπόν. Η προσταγή: Με το χέρι σου σε στάση γροθιάς ,μα πια, σκελετωμένο, άνοιξε το μνήμα. Μπαίνεις.
Και ασφυκτιώντας, ψοφάς.
Έτσι, τέλος και τα γεράματα και δεν διακινδυνεύεις και τίποτε!
Ο φόβος άλλωστε, δεν είναι λαγνεία. Δεν είναι ορθολογισμός. τουλάχιστον δεν θα έπρεπε.
Συνεπώς, δεν είναι πράγμα που πωλείται στη Γαλλία.
Η μοναξιά , όταν ποτέ σου δεν τη διάλεξες, βλέπει τον Θεό σα τα σκυλιά το πτώμα το κρεμάμενο απ' το δένδρο και, χοροπηδά, σαν για να τον δαγκώσει. Αν όχι για να τον κατασπαράξει, όσο για να χορτάσει, λιγάκι,
να ξεδιψάσει κόκκινα.
Ω αυταπάρνηση! Ώ ευσπλαχνία μου! Αγγελικές μου χάριτες πεσμένες εδώ κάτω
Τι κάνει ‘σας να δέχεστε να τριγυρνάτε πέρα
Αλάργα απ' τoν παράδεισο, στ' ανθρώπου τη χολέρα;
Θα σου χιμήξω, να σου φάω την τελειότητα! Με ακούς; Σ εσένανε τα λέω, άλλε Νυμφίε!...]


Το παράθυρο...

Μπαίνω στο δωμάτιο και κλείνω τη πόρτα·
Κάποιες φορές νιώθω σαν να μπαίνω σε μυρμηγκοφωλιά
με τα δαιδαλώδη λαγούμια της και είμαι ο μόνος της κάτοικος.
Όλη η γη μια ακατοίκητη καρδιά.
Άλλες πάλι νιώθω ότι μπαίνω σε ένα πανέμορφο φωτεινό κόσμο,
σε αυτό με βοηθούν τα βιβλία μου και η μουσική…
Τραβώ την κουρτίνα και το βλέμμα μου πέφτει κάθε φορά
στο απέναντι παράθυρο, όπου μια ηλικιωμένη κυρία
κοιτά χαμένα στο βάθος του δρόμου· μάλλον περιμένει να περάσει ο πεθαμένος σύζυγος, να της κάνει νόημα με το χέρι για να πάει να τον συναντήσει!
Δεν την είδα σήμερα στο παράθυρο.
Άνοιξα το ευαγγέλιο του Ιούδα .
Έβρεχε σε κάποιες σελίδες του…
Μάλλον κάτι θα σήμαινε αυτό,
 απλά εγώ δεν το κατάλαβα ακόμα

Ο Ύπνος!

Μου αρέσει ο ύπνος.
όχι την ώρα που κοιμάμαι,
αλλά την ώρα που ξυπνώ!
Τότε νιώθεις την γλύκα του.
Δοκιμάζω να κοιμηθώ ξανά για να δω όνειρα.
Μόνο σε αυτά ελέγχω την εικονική ζωή μου
και βιώνω ότι θα ήθελα να ζω όταν ξυπνώ.
Εκεί κανείς δεν φορά μάσκα.
Μπορώ και ακουμπώ το αληθινό δέρμα των ανθρώπων,
και αυτοί με βλέπουν όπως είμαι,
όχι όπως θα ήθελαν να είμαι!
Ουτοπική αλήθεια λοιπόν!
Ακριβείς αναλήθειες.
αλήθειες μέσα στο ψέμα!
Το ψέμα από το ψέμα πέθανε!

Εγώ και εκείνοι...

Διαίρεσα το εγώ μου σε πολλούς εαυτούς, τους εαυτούς που κρύβω μέσα μου,
και τους ελευθέρωσα με την σκέψη μου στον χώρο.
Κοιτώντας τους, σε κάθε ένα από αυτούς αναγνώριζα ένα κομμάτι από εμένα!
Ο καθένας μόνος του είναι και ένα άλλο εγώ από το εγώ που φαίνεται ότι είμαι!
Άλλος έγινε αετός για να βλέπει την γη από ψηλά και τις καμένες πόλεις απομεινάρια
των πράξεων των ανθρώπων… Πάντα μου άρεσε να πετώ…
Αυτός είναι ο πιο καταπιεσμένος.
Ένας άλλος πήγε και κούρνιασε στην αγκαλιά των γυναικών που στη ζωή μου ερωτεύτηκα και όλες τους μου άφησαν μια γλυκιά ανάμνηση και ομόρφυναν την ζωή μου… τις ευχαρίστησε μια προς μια… είναι αυτός που του αρέσει να ερωτεύεται και δεν του αρέσει να κοιμάται τα βράδια μόνος του…
Πάντα μου άρεσαν οι γυναίκες! Το πιο όμορφο και γλυκό πλάσμα στη γη! Χωρίς αυτές ο κόσμος θα ήταν βάναυσα βίαιος… τώρα, κάποιες φορές, είναι γλυκά βίαιος…
Κάποιος άλλος έγινε κύμα της θάλασσας για να ταξιδεύει παρέα με τον άνεμο· να ταξιδεύει για να γνωρίσει νέους τόπους, να γλύφει την αλμύρα του νερού να νιώσει την απεραντοσύνη της γης και την πολυπλοκότητα των σχημάτων των ακτών στις χώρες των ανθρώπων…
αυτός είναι ο πιο ελεύθερος απ’ όλους! Αυτόν θα δυσκολευτώ να τον γυρίσω πίσω.
Ένας από αυτούς έγινε κυνηγός των ανθρώπων που προκαλούν την δυστυχία σε άλλους ανθρώπους, έγινε κυνηγός αυτών που αδικούν.
Αυτόν τον είδα να μαζεύει όλους αυτούς που απέκτησαν ισχύ και ξέχασαν τους συνανθρώπους τους, και να τους στοιβάζει μέσα σε μαύρα υπόγεια… Για να τους τιμωρήσει. Αυτός είναι ο πιο σκληρός, αλλά δίκαια σκληρός, της παρέας μου!
Υπήρχε κάποιος που του αρέσει η μοναξιά κλεισμένος στο δωμάτιο του και γύρω του να έχει στοίβες από βιβλία που περιείχαν το πνεύμα τόσων σημαντικών ανθρώπων που πέρασαν από την γη. Αυτός είναι ο πιο σοφός κα ήρεμος απ’ όλους… Νιώθει μια ηδονή θαυμάζοντας το πόσο ευφυείς ήταν κάποιοι άνθρωποι. Βλέπει τα βιβλία σαν θησαυρό! Του αρέσει να γράφει για να ελευθερώσει τον πυρετό των συναισθημάτων του. Του αρέσει να γράφει και να περιγράφει τα αδέρφια του, τους άλλους εαυτούς του εγώ μου…
Αν με ρωτήσετε ποιος είμαι, θα σας πω είμαι όλα τα παραπάνω που ανάλογα με την περίπτωση κυριαρχεί στην συμπεριφορά μου το ένα ή το άλλο κομμάτι…
Είμαι ένα εγώ που αποτελείται από διαφορετικά κομμάτια με το καθένα να έχει την δική του ψυχή όμορφη ή άσχημη. Αυτός είμαι εγώ! Εγώ από πολλά είναι… από πολλούς εαυτούς επαναστάτες στο είδος τους

Ποιος είναι τι;

Αυτό που εγώ νομίζω ότι είναι οι άλλοι
δεν το πιστεύουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους.
Αυτό που νομίζουν οι άλλοι ότι είμαι, είναι φορές που δεν είμαι.
Αυτό που είμαι για τους άλλους είναι αυτό που θέλουν να είμαι.
Αυτό που θέλουν να είμαι δεν είναι αυτό που θέλω εγώ να είμαι…
Για πια αλήθεια λοιπόν;
Ποιος είναι τι;
Ποιος είναι ποιος;
Μόνο στα όνειρα είμαστε ότι θα θέλαμε να είμαστε!
Ακόμα και ο θεός μας βαρέθηκε…
Πώς να μην το κάνει όταν το μόνο που ακούει είναι παρακάλια…
Να ξημέρωσε πάλι…
Φορέσαμε την μάσκα του ‘’ότι θέλουν οι άλλοι να βλέπουν’’.

Τα μάτια

Χωρίς ρούχα είμαστε όλοι ίδιοι.
Αδύναμοι! Δεν ανεχόμαστε την γύμνια μας.
Χωρίς αγάπη και έρωτα είμαστε όλοι ίδιοι!
Νεκροί!
Χωρίς γνώσεις είμαστε ξερό χώμα.
Άνυδροι, ακατέργαστα διαμάντια!
Βουτηγμένοι μέσα στην αδράνεια και στην ανία!
Φοράμε σκούρα γυαλιά για να κρύψουμε την μελαγχολία στα μάτια μας.
Ο καθρέπτης της ψυχής μας είναι τα μάτια.
Υπάρχει ένα αόρατος- άυλος ομφάλιος λώρος που
τα συνδέει με την καρδιά και την ψυχή μας!
Αν χαμογελάσεις αληθινά τότε τα μάτια σου γελούν.
Αν χαμογελάσεις ψεύτικα τότε τα μάτια σου δε γελούν
γιατί αντικατοπτρίζουν την καρδιά που είναι στο σκοτάδι βυθισμένη

Ελευθερία ?

Κάποτε φτάνει η στιγμή να μισήσεις κάτι, με το οποίο ήσουν σε μια σχέση λατρείας ακριβώς για αυτό: είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς την εξάρτηση που έχεις από αυτό, εσύ που δήλωνες ότι δεν θες να έχεις εξάρτηση από τίποτα!
Η εξάρτηση από κάτι σε κάνει να νιώθεις ανελεύθερος. Αλλά ακόμη και όσοι από εμάς διατυμπανίζουμε ότι θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι, είμαστε και εμείς σκλάβοι της προσπάθειας μας να κατακτήσουμε την ελευθερία!
Συνεπώς πραγματικά ελεύθερος είναι εκείνος που δεν σκέφτεται τίποτα και κινείται μόνο με το ένστικτό του· που τον κινούν τα νήματα της αρχέγονης ζωώδης ύπαρξης του χωρίς όμως να το συνειδητοποιεί, γιατί αν συνειδητοποιήσει ότι έχει συνείδηση αυτού που κάνει τότε πάλι θα είναι ανελεύθερος!
Ακόμα τώρα και εγώ που γράφω αυτές τις αράδες είμαι ανελεύθερος καθώς στην προσπάθεια μου να πολιορκήσω τις παραπάνω έννοιες έγινα σκλάβος της ίδιας μου της προσπάθειας!
Συνεπώς ελεύθερος είναι ο άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή που δεν θα έχει συνειδητοποιήσει τι έχει κάνει μέχρι εκείνη την στιγμή!
Οπότε και καταλήγω στο συμπέρασμα που προκύπτει από τον παραπάνω συλλογισμό ότι: ελεύθερος είναι ο άνθρωπος μόνο στο χρονικό διάστημα που ο εγκέφαλος του δεν σκέφτεται, συνεπώς ποτέ!
Όταν προσπαθείς να αποδομήσεις-αναλύσεις μια έννοια νομίζω ότι σκοτώνεις την ίδια την έννοια!
Λέτε να κατέληξα σε λανθασμένο συμπέρασμα , ενώ έκανα διαδοχικές λογικές σκέψεις ;
Υπάρχει πιθανότητα να έχω κάνει λάθος σε ότι είπα γιατί σε κάθε σειρά διαδοχικών λογικών σκέψεων υπάρχει η πρώτη σκέψη πάνω στην οποία στηρίχτηκαν οι επόμενες. Για μένα είναι η πρώτη παράγραφος αυτού του κειμένου!

Wilhelm Reich

Δεν υπάρχουν αποδείξεις. Δεν υπάρχουν αυθεντίες κανενός είδους. Κανένας Πρόεδρος, Ακαδημία, Δικαστήριο, Κογκρέσο ή Γερουσία σ΄ αυτή τη γη δεν έχει τη γνώση ή τη δύναμη να αποφασίσει ποια θα είναι η γνώση του αύριο. Είναι άχρηστο να προσπαθείς να αποδείξεις κάτι που είναι άγνωστο σε κάποιον που είναι αδαής του αγνώστου, ή φοβάται την απειλητική δύναμή του. Μόνο οι παλιοί, καλοί κανόνες της μάθησης θα φέρουν τελικά την κατανόηση για τον εισβολέα της γήινης ύπαρξής μας. Αυτοί που δε γνωρίζουν τους δρόμους της μάθησης ας κάνουν στην άκρη, ενώ αυτοί που ξέρουν τι είναι γνώση, ας τρέξουν στο μονοπάτι προς το άγνωστο. Η Αναζήτηση της Γνώσης είναι Ανώτατη Ανθρώπινη Δραστηριότητα. Τίποτα άλλο παρά οι νόμοι της μάθησης δεν μπορούν να την ορίσουν.
Dr Wilhelm Reich

Έρωτας

Κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά κοντά
για να μην τρέχουμε μέσα στην νύχτα να συναντηθούμε!

Δρόμος.

Στο δρόμο της συνήθειας έχουμε αρχίσει να βαδίζουμε
λες και είμαστε επιβάτες ενός τρένου, χωρίς οδηγό
θα ήθελα να μην μετατραπούν οι ημέρες βασανιστικά ίδιες…
φοβάμαι ότι έχουμε αρχίσει να μην νιώθουμε όπως νιώθαμε,
φοβάμαι μήπως και μεταμορφωθούμε , σε κέρινα ομοιώματα
ανέκφραστα, εκεί μέσα στο εύθραυστο
και γυάλινο δωμάτιο που κατοικεί το σύνολο,
και γίνουμε ένα ακόμα χαλασμένο γρανάζι
του συστήματος, που μας θέλει ανέκφραστους,
βυθισμένους μέσα στην σιωπή.
Φοβάμαι μήπως καούν τα όνειρά που κάναμε
όταν ήμασταν παιδιά και μας σκεπάσει η στάχτη τους.
Για σένα; Τι έχεις να μας πεις για σένα;
------------------------------------------
Νιώθω ότι την ευτυχία που αποζητώ δεν μπορώ να την ορίσω!
Σαν να υπάρχει ένα σύννεφο μπροστά από τον στόχο.
Στόχος σε κάτι που δεν μπορώ να δω,
αλλά απλά φαντάζομαι ότι υπάρχει·
-----------------------------------------
Υπάρχουν διασταυρώσεις που κάνουμε κακή επιλογή
Μας τυφλώνει, η λάμψη!
Το φως μας τραβά όπως το παθαίνουν οι
σκνίπες από την λάμπα ενός προβολέα
και γυρίζουν γύρω γύρω, χωρίς να ξέρουν γιατί!
------------------------------------------
Ευτυχώς, όμως αυτός ο δρόμος, έχει και άλλες
διασταυρώσεις , το λέει το ένστικτό μου….
Σε αυτές, τις νέες, που θα συναντήσω, δεν θα γίνω ζητιάνος ελπίδων!
Το μόνο αχαρτογράφητο μέρος είναι η ψυχή μου,
αυτή φοβάμαι μην με προδώσει, δείχνοντας μου
το πελιδνό πρόσωπο της, που δεν γνωρίζω ακόμα!
Αυτό που έχω δει μέχρι τώρα,
είναι αγαθό, ήρεμο,
Χωρίς ακρότητες.

Ακούω...

Ακούω να λένε, να τάζουν και να υπόσχονται!
Ακούω να κλαίνε,
ακούω να ορκίζονται για παντοτινές αγάπες και έρωτες!
Ακούω να ζητούν συγχώρεση και μετά να κάνουν
τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια…
Μεγάλωσα αλλά ποτέ δεν κατόρθωσα να μάθω τους ανθρώπους,
Ακούω να λένε, να τάζουν και να υπόσχονται κοιτώντας
με στα μάτια για να με κάνουν να πιστέψω… στους μύθους τους.
Μπορούν να με κοιτούν στα μάτια...
και όμως να ψεύδονται ασύστολα και ξεδιάντροπα…
Εύθραυστες σχέσεις,
σχέσεις ηθοποιίας,
σχέσεις σου δίνω και δεν δίνεις,
κουστούμια που πνίγουν την σάρκα,
κρεμασμένα σε κρεμάστρες ονείρων,
βόλτες σε κήπους με ελάχιστα δέντρα
γεμάτα κάπνα και τοξικά αέρια,
γράμματα αγάπης χαραγμένα πάνω σε ξερά ξύλα,
άπλυτα πεζοδρόμια
γεμάτα ροχάλες και ματωμένες τσίχλες
που κρύβουν τον θυμό των ιδιοκτητών τους.
Ψάχνεις να βρεις αλήθειες σε ένα κόσμο γεμάτο καθρέπτες
σε ένα κόσμο γεμάτο από τα είδωλα των ανθρώπων,
αφού οι ίδιοι οι άνθρωποι κρύφτηκαν σπίτι τους και άφησαν να περιφέρονται στους δρόμους
οι εικόνες τους προσεκτικά ρετουσαρισμένες!
Ακούω να λένε, να τάζουν και να υπόσχονται!
Οι άνθρωποι…
Οι άνθρωποι…
Ακούς την κραυγή μου;
Ακούω να λένε, να τάζουν και να υπόσχονται!

Εξομολόγηση

''Τι μπορεί δηλαδή να εξομολογηθεί κάποιος που να αξίζει τον κόπο ή που να είναι χρήσιμο; Αυτό που μας έχει συμβεί, είτε συνέβη σε όλον τον κόσμο είτε μόνο σε εμάς.
Στην πρώτη περίπτωση δεν έχουμε τίποτε καινούριο να πούμε, στη δεύτερη περίπτωση κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Αν γράφω αυτά που αισθάνομαι είναι για να καταλαγιάσω τον πυρετό των αισθήσεων μου. Σχεδιάζω τοπία με αυτά που νιώθω.''
ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ


Η γεύση!

Κάποιες φορές όταν δαγκώνεις την λέξη έρωτας
σου έρχεται μια σκουριασμένη μεταλλική γεύση στον ουρανίσκο!

Νέοι τόποι!

Στην έρημο, ίσως εκεί να είναι ο παράδεισος,
ίσως εκεί να βρίσκονται οι καθαρές ψυχές
και η παγκόσμια γλώσσα που χρώμα δεν γνωρίζει
Και ας λένε οι άλλοι, όχι εκεί!
Εκεί πεθαίνουν και οι σαύρες,
σχίζονται οι πέτρες από τον παγετό της νύχτας.
Εκεί στις πυραμίδες, κρύβονται τα μυστικά
Αυτά θα πάω να βρω, σαν αγνός περιπατητής,
Ψάχνοντας χαραγμένα σημάδια στους τοίχους,
για τα ρόδα που χάνονται,
για το ρόδα που έσπασαν αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Στη σαρκοφάγο των ματιών μου βρίσκονται τα όνειρα.
Τα μάτια μου θα ανοίξω για να βουτήξω μέσα τους…
Μήπως και ζωντανέψουν οι σκιές…
Απλώνω τα χέρια να αγκαλιάσω!

Κάποιοι άνθρωποι!

Damage people, is a dangerous people!
They Know, that they can survive
!